به توکل نام اعظمت
خدایا امروز اولین امتحانمه و شروع امتحانات
خودت مثل همیشه کمکم کن که بخوبی از پسش بر بیام و هرچی خوندم خوب بیاد و خاطر داشته باشم
خودت کمک کن بچه ها راضی بشن واسه عقب انداختن اون دو امتحان دیگه
خودت به دلشون بندازو راضیشون کن
ممنون خدا جونم
توکل می کنم به خودت که همیشه همراهمی و کمکم می کنی
دوست دارم خدا جونم 
ممنون از نظرات دوستانی که نظر دادن :)
اینم نظر منه، و تجربه بهم اینطوری نشون داده چه در مورد خودم چه در مورد بقیه:
وقتی میخای به کسی انتقاد کنی، ایرادشو بگی و یا نصیحتش کنی، ضمن اینکه شرایط روحی و عصبی خودت و طرف رو می سنجی و می بینی که آمادست واسه شنیدن یا نه و قضاوت هم نمی کنی، اینم باید رعایت کنی---> اگه میخای اثر کنه حرفت خودتو هم اندازۀ دید اون شخص بکن، از بالا بهش نگاه نکن، خودتو بیار پایین و هم سطح طرف کن، سعی کن از دید همون شخص ببینی، همراهش بشی، خودتو جدا نبینی که انگار خودت بی عیبی، وقتی هم سطح و اندازۀ اون شدی اونوقته که حرفت بوی نصیحت نمیده، بوی انتقاد نمیده، بوی خود برتر بینی نمیده، اونوقته که حرفت اثر میزاره، اونوقته که حس بدی بهش نمیده، و جبهه نمی گیره و سر لج نمیندازیش. و این باعث میشه که به حرفت فکر کنه...
مثال: من زمانی که هم سطح خواهر کوچیکم نیستم و بهش ایراد میگیرم یا انتقاد می کنم، اون جبهه میگیره و حرف همو نمی فهمیم اما وقتی که شرایط خوبه و سعی می کنم از دید اون نگاه کنم و هم سطحش باشم اونوقت به حرفم گوش میده و فکر می کنه به حرفام.
کلا این نگاه کردن از دید دیگران به قضایا، خیلی کمک می کنه، هم به خودت که دیدتو وسعت میده و باعث میشه به دگم بودن و تعصب زیاد نرسی و قضاوت نابجا نکنی هم به بقیه چون حس می کنن درک میشن و احساس بدی بهشون دست نمیده و کلا روابط بین آدما بهتر میشه
به نظرم در این صورت و شرایطه که انتقاد اثر مثبت و مفید داره
همین :)
