هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق

***

نام زهرا نه فقط ذکر لب حیدر بود

فاطمه رشته ی تسبیح به پیغمبر بود...

شان نزول سوره زلزال بی گمان

***

ﮔﺮ ﺭﻭے ﻣﻦ کبــود شــد ﻭ پهــلوﻳﻢ ﺷﮑﺴﺖ

غصہ مخــوﺭ فــداے ســرﺕ ﺍے ﺍمــاﻡ ﻣﻦ

در آن زمان که عدو خواست تا مرا ببرد

از ماجرای کوچه اگرچه نگفته ای

گذشت ایام گل ای بلبل زار

                        بکن چون من ز هجران ناله بسیار

گل تو سر زند هر ساله از نو

                        گل حیدر نمی روید دگر بار

مانند شمع قصه ات از سر تمام شد

سیلی وزید در وسط کوچه باد شد

بابا کشید پارچه را روی مادرم

آقا دلت گرفته و چشمت بهاری است

آقا به یاد فاطمه شوریده می شوی

عرض ادب به ساحت مادر فریضه است

ما کارمان دعای فرج خواندن است وبس

اثر دست ستم از رخ نیلی نرود

کاش از قلبم به قبرش راه داشت

فاطمه یعنی علی را ذوالفقاری در مصاف

فاطمه یعنی دل بشکسته را کردن طواف

فاطمه یعنی به زینب سوختن اموختن

***

آن طرف همهمه‌ ی مبهم هیزم‌ها بود

إِنَّـمَا فَـاطِمَةُ بَـضْـعَةٌ مِـنِّی، دیــوار!