هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق

ساده می گویمت،آدم باید یکی را داشتہ باشد

کہ وقتی صدایش میزند خستگی و درد و غصہ هایش محو شوند!

آدم باید یکی را داشتہ باشد تا وقتی از همہ جا بُرید،آغوشش براے تنهائیت باز باشد..

آدم باید یک خلوت دو نفره ے ناب داشتہ باشد،

تا همہ ے رازهاے سربہ مُهرِ نفسهایش را پیشکش ِ صبورے و مهربانی و لطافت چشمهایش کند..

همین بایدها میشود بهانہ ے من براے ماه رمضان ات کہ سر بہ زیر،

در پی همان خلوت دو نفره،بہ در خانہ ات روانہ شوم و

دست بلند کنم بہ گدایی عشق در آستان تو و صدایت بزنم کہ مولاے یا مولاے...

یک وقت هایی باید سر بیاندازے زیر و بروے بر در آستان کسی بنشینی

و زار بزنی حتی اگر روے دیدنش را نداشتہ باشی

یک جورهایی می شود مثل وقتی کہ دارے جان می دهی و کسی بگوید:دیدے آخرش هم اومدے

پیش خودم...

یک وقت هایی باید گفت:خدا جان فقط منو بہ دلت راه بده حتی اگر...
.
.
.
کجا بنده اے بی ارباب اش بہ مهمانی رفتہ کہ من دومی اش باشم؟
.
.
「 حُ س ی ن(علیہ السلام) 」 همین بس کہ حالا لابد ایستاده اے دمِ درِ مهمانی و دعا می خوانی

بہ جان ِ تک تک مان...

میدانم

......................................

می گویند هر وقت آب می نوشی بگو یا حسین(ع)

این روزها که آب می بینی و نمی نوشی آرام بگو یا اباالفضل(ع)