هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق

تصمیم گرفتم وبلاگ علمی - خبری قدیمیم رو که مدتها بود غیر فعال شده بود دوباره احیا کنم و از این به بعد رویه اش رو عوض کنم. تصمیم گرفتم خودم مطلب ترجمه کنم اونم با زبون خودمونی و حداقل هفته ای یه بار یه مطلب جالب بزارم البته اگه کارهای دیگم اجازه بده و حسش باشه. امروزم یه مطلب ترجمه کردمو گذاشتم. از این جهت راضیم از امروزم :)

-------------------------

با یکی از دوستام که حرف میزدم یاد قدیم کردم و یاد اون اوایل که نجومو شروع کرده بودم...

اما الان...

وقتی نگاه به عقب می کنم می بینم الان از خیلی چیزا خسته شدم. گاهی دلم میخاد برگردم به همون موقعها که بدون هیچ دغدغه ای آُسمون خدا رو رصد می کردمو ازش لذت می بردم. اجرام رو دونه دونه پیدا می کردمو با دیدن هرکدومش کلی ذوق زده میشدم. اما هرچی بیشتر پیش رفتم از این حسها دورتر شدم.

خیلیامون بجای اینکه بیشتر آسمونی بشیم انگاری بیشتر زمینی شدیم. هدفامون بجای آسمونی بودن زمینی شد. بجای اینکه بیشتر سر به هوا بشیم بیشتر حواسمون به زمینیا شد، اون اوایل با ذوق می گفتیم که ما نجومیا یه هدف داریم که آسمونه و از دیدنش سیر نمیشیم با دیدنش شارژ میشیم ، دل مشغولی ما با بقیه زمینیا فرق داره و عالی تره اما حالا ... بجای آسمونیتر شدن، زمینی تر شدیم. بجای اینکه بیشتر خدا رو ببینیم بیشتر داریم بنده هاشو می بینیم بجای اینکه دلمون مثل آسمون بزرگ و پهناور بشه، دلامون کوچیکتر شد. زمینیه زمینیییی شدیم... هییی ...

نمیدونم. فقط اینو میدونم که خستم از این چیزا، از این حاشیه ها، دلم تنگه، دلم همون ذوقو شوق رصدهای اون اوایل رو میخاد. دلم آسمونو میخاد، یه آسمون پرستاره ... بدون دغدغه و حاشیه

----------------

امروز حال یکی از دوستامم خوب نبود. دلش گرفته بود. ناراحت شدم از غصش :( نمیدونستم چی کار باید بکنم یا چی بهش بگم که آرومش کنه فقط تونستم بهش بگم توکلت به خدا درست میشه. خدا خیلی بزرگه. "ان مع العسر یسری فان مع العسر یسری" امیدوارم خیلی خوب و بهترین شکل مشکلش حل بشه. خدایا به همه کمک کن به اونم همینطور که حالش خوب بشه زود و زودتر سرحال و امیدوار بشه و خودت در دیگه ای رو به روش باز کنی

به منم کمک کن که زودتر از این حس رخوت و کلافگیو سردرگمی خلاص بشم