هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق

چند وقتی بود به دلیل گرمی هوا نرفته بودم تو حیاط نماز بخونم. امشب باز هواش بسرم زد و یهویی دم غروب هوس کردم برم. الحق که زیر آسمون خدا نیایش کردن یه کیف دیگه ای داره. حتی اگه فقط نمازتو بخونی و به آُسمون نگاه کنی. حتی اگه تیکه های ابر تو آسمون باشه و آسمون صاف نباشه. حتی اگه هوا خیلی مطبوع نباشه.

امشب آسمون صاف نبود نور ماه آسمونو روشن کرده بود اما بازم حس خوبی داشت واسم.

دراز کشیدنو چشم دوختن به آسمون، تفکر و مرور کردن امروز و روزگار، تماشای ابر و ماه و اندک ستاره های درخشان، و همزمان گوش دادن به ترانه های فرانسوی، همه اینا فضای دلنشینی رو برام درست کرده بودن و حس خوبی رو بهم میدادن، سبک بودم امشب انگار. اما فکرم مشغول بود. گاهی تو دلم حرف میزدم، گاهی مرور می کردم افکارمو، و همینطور به آسمون نگاه می کردم. بعد از اونم دلم خواست چندتا عکس از آسمونو ماه و ابرهاش بگیرم که چندتاییم گرفتم. خوب بود. عکاسی حس خوبی برام داره. شاید خیلی وقتها از نتیجش راضی نباشم اما بازم حس خوبی بهم میده.

کلا شب و حس خوبی بود. مخصوصا که به یاد نیمه شعبان و ماه رمضان افتادم و ذهنم گریزی به سحرهای ماه رمضان و اولین تصاویر آگاهانه من از آسمون زد که عجیییب حس و خاطره قشنگی برام داشت :) یادش بخیر چه زود گذشت