که چطور به این راحتی سفره دلشون رو برای هر کسی باز می کنن
غریبه ای که تازه باهاش آشنا شدن اونم تو یه سفرچند ساعته ...
اونوقت من نوعی به دوستم هم سفره دلمو باز نمی کنم و زندگیمو تعریف نمی کنم...
چرا؟!
کار من نوعی درسته یا اونا؟!!
**********
احادیث جالبی از ائمه در مورد مهمان و میهمانی:
http://www.aviny.com/hadis-mozooee/ejtemai/mehman.aspx
پیشنهاد می کنم حتما بخونین و بخاطر بسپارین، چه در مقام مهمان هستین چه در مقام میزبان.
**********
وقتی بحثی پیش میاد و طرف مقابلت حاضر به شنیدن نیست
وقتی عقیده تو براش مسخره به نظر می رسه
وقتی تو رو متعصب می خونه و خودشو که اینطوری مقاومت می کنه در برابر حرفها و گهگاهی به تمسخر هم میگیره طوری که میخاد بگه حرف تو و نظر تو و باور تو مشکل داره چون با دید علمی نمیشه بهش نگاه کرد، اصلا متعصب و مصر نمیبینه
و .....
چه باید کرد؟
باید بحث کرد و یا مثل من سکوت کرد و ادامه نداد؟!
من تو اینجور موقعیتها وقتی می بینم اثر و نتیجه ای نداره و طرفم روی حرفش مصره و حاضر نیست قدمی عقب برداره و به این فکر کنه که شاید من هم ذره ای حق داشته باشم، و شاید اون هم ذره ای اشتباه کنه، ترجیح میدم ادامه ندم و بحث نکنم (بحث محق بودن من یا اون نیست اصلا که ممکنه هر کدوم یا هر دو محق باشیم یا بالعکس، بحث نشنیدن حرفه، بحث غروره، بحث تمسخره عقاید و باورهاست، بحث منم منمه ...) و اینجور مواقع نهایتش میشه کات کردن ناگهانی بحث به دلیل اینکه هیچ طرفی قانع نشده، به دلیل خستگی، ناراحتی، و غیره ... اگه دوستانه باشه که فقط رد میشی و سعی می کنی بحث نکنی، اگه زندگی مشترک باشه هم باید رد بشی، بپذیری، گذشت کنی، ولی چه بهتر و چه بهتره که بشنوی، احترام بزاری، و باورها و عقاید طرفت رو به تمسخر نگیری، حتی اگه برات قابل قبول نیست، بشنو و احترام بزار و بهش حق انتخاب بده، اینطوری زندگی و پذیرفتن شریکت شیرینتر میشه.
نمیدونم سکوت کردن و ادامه ندادن بحث از طرف من درسته یا نه :-؟؟ اما دو چیز به ذهنم میرسه:
- با هر کسی نباید بحث کرد فقط با کسی بحث کن که ظرفیت بحث داره و حاضر به شنیدن هست و می تونه به تو هم حق بده که ممکنه تو هم راست بگی یا اگه اشتباه میگی با دلیل و منطق قانعت کنه نه با سر و صدا و اصرار به حرف خودش، وگرنه بحث کردن بیفایدست
-شاید فرهنگ بحث کردن و شنیدن بین ماها جا نیفتاده و باید یاد بگیریم بحث کردن عادلانه، آروم و منطقی یعنی چی... که تهشم دلگیری و دلخوری پیش نیاد، بجاش تو رو به فکر و تامل وادار کنه (کما اینکه خیلی از بحثهام به قانع شدن دو طرف نمی انجامه فقط نتیجه یا حتی هدفش تامله دو طرفه)
-خیلی وقتا اصلا نباید راجع به باورهات و عقایدت با کسی حرف بزنی اونم با کسی که احتمال میدی براش قابل قبول نیست و تمسخر و بی احترامی نتیجشه
- هر بحثی و هر دلیلی معنیش این نیست که من نوعی بخام تو رو قانع کنم که حرف من درسته یا عقیده تو رو عوض کنم و مثل خودم کنم، میخام بفهمی که حرف منم ممکنه درست باشه، قانعت کنم که به حرف منم فکر کنی و بدونی که ممکنه چیزی که من میگم یا باور دارم هم وجود داشته باشه و درست باشه، همین ...، اصلا قصدم این نیست که تو هم مثل من بشی و اعتقاد و باور منو بپذیری و به عقیده خودم معتقدت کنم، اصلا...، تو می تونی عقیده و باور خودتو داشته باشی ولی قانع بشی و بپذیری که عقیده منم ممکنه وجود داشته باشه و ممکنه درست باشه، همین
- علاوه بر فرهنگ باید هنر بحث کردن هم داشت اطلاعاتشم داشت که خب خیلیامون نداریم
