از دولت عشق ...

سلام

دیشب بعد از اینکه دعاهامو خوندم و خوابیدم یهو نیمه شب با حال بد بیدار شدم. آروم و قرار نداشتم. بماند که چی شد و چه کارایی کردم که آروم بشم و نشد (اینم بگم که بخدا می گفتم، اینم شب آرزوهات، چرا اینطوری شد؟ چرا اینطوریم کردی؟!! ...)

خلاصه وقتی دیدم هیچ طوری خوب نمیشم دیدم یه کتاب کنارم گذاشته به اسم "از دولت عشق" (نوشته کاترین پاندر و ترجمه گیتی خوشدل) شروع کردم به خوندن یه فصلش با مضمون قدرت شفابخش عشق...، با این محتوا که برای رهایی از بیماریها باید اونایی که ازشون ناراحتی رو ببخشی کاملا، و رهاشون کنی به سمت خیر و صلاحشون، چون منشا خیلی از بیماریها ناراحتیهایی هستن که تو خودمون نگه داشتیم و حتی ممکنه بعد از چندین سال خودشونو به شکل بیماری نشون بدن، تا وقتی دیگران رو نبخشیدیم مثل یه حلقه ه ما متصلن و توی زندگیمون هستن پس واسه این که رها بشیم از این حلقه و از زندگیمون رهاشون کنیم و به آرامش برسیم باید ببخشیمشون، بخاطر خودمون ببخشیمشون نه واسه اونا. باید عفو کنیم و رهاشون کنیم...

خلاصه همینطور که اینا رو می خوندم دیدم دارم آروم میشم. وقتی شروع کردم به گفتن و تکرار عبارات تاکیدیش و بخشیدن اونایی که ازشون ناراحتم اول فکر می کردم 3/4 نفرن اما همینطور که می گفتم هی زیاد می شدن تا اینکه تصمیم گرفتم بنویسم اسماشونو و حدودا 20/30 نفر شدن از قدیم تا حالا !!!!!! که باید اینا رو می بخشیدم کاملا و رهاشون می کردم (شاید بعدا باز یادم اومدو زیاد شد این لیست ...). خلاصه همینطوری تکرار کردم تا آروم شدمو خوابم برد. گاهی هم بیدار می شدم یه ذره نا آرومی میمود سراغم باز تکرار می کردمو آروم می شدم می خوابیدم. 

یکی از اون عبارات برای بخشش این بود:

"من آزادانه عفو می کنم و کاملا می بخشم. از همه رنجشها دست بر می دارم و می آسایم. هرگونه داوری و انزجار و انتقاد و خصومت را کنار می گذارم. همه بارهایم را بخدا می سپارم تا همه مسائل را با شادمانی حل کند و همه چیز را شفا بخشد. حقیقت دولت بخش، آزادم کرده است تا همه موهبتهای عالی خود را بدست آورم و این موهبتهای بی همتا را با دیگران تقسیم کنم!"

القصه اینم داستان دیشب و شب آرزوهای من بود که بعد از اون جواب سوالمو از خدا گرفتم و حکمت این شب رو: که اگه میخام آرزوهام برآورده بشه باید دیگرانو ببخشم و رها کنم. خدا خواست با این اتفاق بهم بفهمونه این موضوع رو :) ازش ممنونم

خدا جونم شکرتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتت

خدا جونم دوست دارمممممممممم

اینم یه عبارت کوتاه زیبا از این کتاب:

از دولت عشق زنده ام، با محبت زندگی می کنم و محبت همواره پیروز است.

شب آرزوها

باز پنجره های ملکوت به بهانه ی دیگر گشوده شد
و چه عاشقانه می سراید : این الرجبیون ؟
چه خدای عاشقی که گناه می خرد و بهشت می فروشد و ناز بنده می کشد



امشب شب آرزوهاست. شبی که خدا میخاد آرزوهای بنده هاشو برآورده کنه

خوبی که از حد بگذرد / نادان خیال بد کند

گاهی وقتا عجیییییب از وقت زیادی که واسه دیگران میزارم پشیمون میشم. یعنی به شدتتتتتتتتتت.

هم بخاطر اینکه می بینم لیاقتشو نداشتن، هم واسه اینکه می بینم موقعی که من نیاز دارم به وقت گذاشتنشون واسم، اونوقت جاخالی میدن و نیستن. اصلا اهمیتی نمیدن. راست می گن که باید دوستانو اینطور وقتا شناخت. 

-------

چرا ماها فقط عیب دیگرانو می بینیمو خودمونو نه؟!!!

واسه بعضیا غرورتو می شکنی و هرکاری می کنی که تقصیر کوچیکتو ببخشن که خودشونم مقصر بودن توش، اونم نه واسه اونا واسه اینکه ناراحتی یا دل چرکینی از تو تو دلشون نمونه، چون دوست نداری کسی از دستت ناراحت باشه، بعد طرف عوض اینکه ظرفیت داشته باشه و این بزرگواری تو رو ببینه خودشو هی بالاتر می بینه و عوض اینکه یک کلام بگه بخشیدم اونو که نمی گه هیچ، بعدم کلاس میزاره برات، اینجاست که میگی عجب غلطی کردم، میگی طرف لیاقت نداشت بهش بگی ببخشید اصلا، اونوقته که غرورت بر میگرده و میگی فدای سرم که نمی بخشی. اونوقته که لج آدم شروع میشه و اینجاست که لج کردن به حقه و باید لج کرد تا طرف حالیش بشه که نههههه خیییییر این خبرام نیست آقا/خانوم.

من اخلاقم اینطوریه کسی بهم محبت کنه بیشتر از محبتش واسش جبران می کنم کسی هم غرور خرج کنه 2 برابر غرور خرجش می کنم. 

اینجا هم یکی از جاهاییه که غرورمو حسابی خرج طرف می کنم که حالیش بشه غرور جوابش همینه.

عکس

دوتا عکس رهاورد طبیعت گردی من و سفر به خارج از شهر